.jpg)
Ηροδότου Ιστοριών βιβλίο Α΄ Κλειώ, κεφ. 57ο
Για την γλώσσα την οποία μιλούσαν οι Πελασγοί, δεν μπορώ να πω κάτι με ακρίβεια. Αν όμως πρέπει να πω κάτι κρίνοντας πρώτον από τους Πελασγούς οι οποίοι υπάρχουν σήμερα και κατοικούν πάνω από τους Τυρρηνούς (σύμφωνα με τον Θουκυδίδη Δ΄, 109, οι Τυρρηνοί κατοικούν πάνω από τον Άθω, στην πόλη Κρηστώνα, σημερινό Κιλκίς), οι οποίοι άλλοτε ήταν γείτονες μ’ εκείνους οι οποίοι σήμερα ονομάζονται Δωριείς που εκείνη την εποχή κατοικούσαν την χώρα η οποία ονομάζεται Θεσσαλιώτις (η σημερινή Θεσσαλία, η οποία ονομαζόταν και Πελασγιώτις), δεύτερον από τους Πελασγούς οι οποίοι έχτισαν στον Ελλήσποντο τις αποικίες Πλακία και Σκυλάκη κι έγιναν συγκάτοικοι με τους Αθηναίους και τρίτον από πολλές άλλες πόλεις, όσες ήταν πελασγικές και άλλαξαν κατόπιν όνομα, εάν λέω, στηριζόμενος στα παραπάνω κάνω μια υπόθεση, οι Πελασγοί θα μιλούσαν γλώσσα βαρβαρική.
Εάν λοιπόν συνέβαινε έτσι ως προς τους Πελασγούς, οι κάτοικοι της Αττικής ενώ ήταν Πελασγοί, άλλαξαν κι έγινα Έλληνες και συγχρόνως έμαθαν νέα γλώσσα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ).
Γιατί πράγματι, ούτε οι κάτοικοι της Κρηστώνος, ούτε εκείνοι της Πλακίας, μιλούσαν γλώσσα όμοια με τους λαούς οι οποίοι τους περιστοίχιζαν ενώ και οι δύο μιλούσαν
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ.
Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι όταν μετανάστευσαν εκεί μετέφεραν το γλωσσικό τους ιδίωμα, το οποίο και διατήρησαν.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ όμως από τότε που εμφανίσητκε χρησιμοποιεί την ίδια γλώσσα. Αυτή είναι κατ’ εμέ η ΑΛΗΘΕΙΑ.
57
1 ἥντινα δὲ γλῶσσαν ἵεσαν οἱ Πελασγοί, οὐκ ἔχω ἀτρεκέως εἰπεῖν. εἰ δὲ χρεόν ἐστι τεκμαιρόμενον λέγειν τοῖσι νῦν ἔτι ἐοῦσι Πελασγῶν τῶν ὑπὲρ Τυρσηνῶν Κρηστῶνα πόλιν οἰκεόντων, οἳ ὅμουροι κοτὲ ἦσαν τοῖσι νῦν Δωριεῦσι καλεομένοισι (οἴκεον δὲ τηνικαῦτα γῆν τὴν νῦν Θεσσαλιῶτιν καλεομένην ), 2 καὶ τῶν Πλακίην τε καὶ Σκυλάκην Πελασγῶν οἰκησάντων ἐν Ἑλλησπόντῳ, οἳ σύνοικοι ἐγένοντο Ἀθηναίοισι, καὶ ὅσα ἄλλα Πελασγικὰ ἐόντα πολίσματα τὸ οὔνομα μετέβαλε• εἰ τούτοισι τεκμαιρόμενον δεῖ λέγειν, ἦσαν οἱ Πελασγοὶ βάρβαρον γλῶσσαν ἱέντες. 3 εἰ τοίνυν ἦν καὶ πᾶν τοιοῦτο τὸ Πελασγικόν, τὸ Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν Πελασγικὸν ἅμα τῇ μεταβολῇ τῇ ἐς Ἕλληνας καὶ τὴν γλῶσσαν μετέμαθε. καὶ γὰρ δὴ οὔτε οἱ Κρηστωνιῆται οὐδαμοῖσι τῶν νῦν σφέας περιοικεόντων εἰσὶ ὁμόγλωσσοι οὔτε οἱ Πλακιηνοί, σφίσι δὲ ὁμόγλωσσοι• δηλοῦσί τε ὅτι τὸν ἠνείκαντο γλώσσης χαρακτῆρα μεταβαίνοντες ἐς ταῦτα τὰ χωρία, τοῦτον ἔχουσι ἐν φυλακῇ.
Για την γλώσσα την οποία μιλούσαν οι Πελασγοί, δεν μπορώ να πω κάτι με ακρίβεια. Αν όμως πρέπει να πω κάτι κρίνοντας πρώτον από τους Πελασγούς οι οποίοι υπάρχουν σήμερα και κατοικούν πάνω από τους Τυρρηνούς (σύμφωνα με τον Θουκυδίδη Δ΄, 109, οι Τυρρηνοί κατοικούν πάνω από τον Άθω, στην πόλη Κρηστώνα, σημερινό Κιλκίς), οι οποίοι άλλοτε ήταν γείτονες μ’ εκείνους οι οποίοι σήμερα ονομάζονται Δωριείς που εκείνη την εποχή κατοικούσαν την χώρα η οποία ονομάζεται Θεσσαλιώτις (η σημερινή Θεσσαλία, η οποία ονομαζόταν και Πελασγιώτις), δεύτερον από τους Πελασγούς οι οποίοι έχτισαν στον Ελλήσποντο τις αποικίες Πλακία και Σκυλάκη κι έγιναν συγκάτοικοι με τους Αθηναίους και τρίτον από πολλές άλλες πόλεις, όσες ήταν πελασγικές και άλλαξαν κατόπιν όνομα, εάν λέω, στηριζόμενος στα παραπάνω κάνω μια υπόθεση, οι Πελασγοί θα μιλούσαν γλώσσα βαρβαρική.
Εάν λοιπόν συνέβαινε έτσι ως προς τους Πελασγούς, οι κάτοικοι της Αττικής ενώ ήταν Πελασγοί, άλλαξαν κι έγινα Έλληνες και συγχρόνως έμαθαν νέα γλώσσα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ).
Γιατί πράγματι, ούτε οι κάτοικοι της Κρηστώνος, ούτε εκείνοι της Πλακίας, μιλούσαν γλώσσα όμοια με τους λαούς οι οποίοι τους περιστοίχιζαν ενώ και οι δύο μιλούσαν
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ.
Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι όταν μετανάστευσαν εκεί μετέφεραν το γλωσσικό τους ιδίωμα, το οποίο και διατήρησαν.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ όμως από τότε που εμφανίσητκε χρησιμοποιεί την ίδια γλώσσα. Αυτή είναι κατ’ εμέ η ΑΛΗΘΕΙΑ.
57
1 ἥντινα δὲ γλῶσσαν ἵεσαν οἱ Πελασγοί, οὐκ ἔχω ἀτρεκέως εἰπεῖν. εἰ δὲ χρεόν ἐστι τεκμαιρόμενον λέγειν τοῖσι νῦν ἔτι ἐοῦσι Πελασγῶν τῶν ὑπὲρ Τυρσηνῶν Κρηστῶνα πόλιν οἰκεόντων, οἳ ὅμουροι κοτὲ ἦσαν τοῖσι νῦν Δωριεῦσι καλεομένοισι (οἴκεον δὲ τηνικαῦτα γῆν τὴν νῦν Θεσσαλιῶτιν καλεομένην ), 2 καὶ τῶν Πλακίην τε καὶ Σκυλάκην Πελασγῶν οἰκησάντων ἐν Ἑλλησπόντῳ, οἳ σύνοικοι ἐγένοντο Ἀθηναίοισι, καὶ ὅσα ἄλλα Πελασγικὰ ἐόντα πολίσματα τὸ οὔνομα μετέβαλε• εἰ τούτοισι τεκμαιρόμενον δεῖ λέγειν, ἦσαν οἱ Πελασγοὶ βάρβαρον γλῶσσαν ἱέντες. 3 εἰ τοίνυν ἦν καὶ πᾶν τοιοῦτο τὸ Πελασγικόν, τὸ Ἀττικὸν ἔθνος ἐὸν Πελασγικὸν ἅμα τῇ μεταβολῇ τῇ ἐς Ἕλληνας καὶ τὴν γλῶσσαν μετέμαθε. καὶ γὰρ δὴ οὔτε οἱ Κρηστωνιῆται οὐδαμοῖσι τῶν νῦν σφέας περιοικεόντων εἰσὶ ὁμόγλωσσοι οὔτε οἱ Πλακιηνοί, σφίσι δὲ ὁμόγλωσσοι• δηλοῦσί τε ὅτι τὸν ἠνείκαντο γλώσσης χαρακτῆρα μεταβαίνοντες ἐς ταῦτα τὰ χωρία, τοῦτον ἔχουσι ἐν φυλακῇ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου