OI ΚΕΡΚΩΠΕΣ

Οι Κέρκωπες ήταν γιοί του Ωκεανού και της Θείας, ή της Μεμνόνιδος.
Ήταν δύο: ο Ευρύβαλος ή Σίλλος και ο Φρυνώνδας ή Τριβαλός.
Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, οι Κέρκωπες,

από μικρής ηλικίας είχαν ροπή προς την κλοπή

και τους άρεσε να περιγελούν και να σκοτώνουν τους διαβάτες.

Η μητέρα τους, τους φόβιζε και τους απειλούσε λέγοντας ότι:
«θα τον βρουν τον ΜΕΛΆΜΠΥΓΟ΄ ΤΟΥΣ»,

θα τους τιμωρήσει δηλαδή ο Μελάμπυγος

(αυτός που έχει μαύρους γλουτούς)।

Όταν κάποτε ο Ηρακλής κοιμόταν κάτω από ένα δένδρο στις Θερμοπύλες,

οι Κέρκωπες θέλησαν να του κλέψουν τα όπλα.

Ο Ηρακλής τους συνέλαβε και τους κρέμασε
πάνω σ’ ένα μεγάλο ραβδί,
το οποίο κρέμασε στους ώμους του.
Έδεσε τα πόδια τους στο ραβδί,
με τα κεφάλια τους κρεμασμένα προς τα κάτω,
όπως δένουν οι κυνηγοί τα θηράματά τους.
Οι άτακτοι, μικροί Κέρκωπες,
όταν είδαν τους τριχωτούς γλουτούς του Ηρακλή,
θυμήθηκαν τα λόγια της μητέρας τους, ότι
«θα τον βρουν τον ΜΕΛΆΜΠΥΓΟ΄ ΤΟΥΣ»,
αλλά παρά την τραγική τους θέση, άρχισαν να γελούν.
Ο Ηρακλής όταν άκουσε τα γέλια τους,
τους ρώτησε τον λόγο που τους τα προκάλεσε.
Οι Κέρκωπες διηγήθηκαν τα λόγια της μητέρας τους.
Ο Ηρακλής όταν άκουσε αυτά που του είπαν
οι μικροί Κέρκωπες, γέλασε κι αυτός,
και τους άφησε ελεύθερους.
Με το μύθο αυτό αποδεικνύεται
η αγαθότητα της ψυχής
του μεγαλύτερου ήρωα της Ελληνικής Μυθολογίας.
Οι Κέρκωπες όμως συνέχισαν να ζουν με τις αρπαγές και τις ληστείες.


Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΡΚΩΠΩΝ

Ο Ηρόδοτος περιγράφει τον τόπο δράσης των Κερκώπων.
Πρόκειται για την περιοχή όπου ο Εφιάλτης πρόδωσε την διάβαση από την οποία οι Πέρσες θα μπορούσαν να χτυπήσουν τους Έλληνες στη μάχη των ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η ατροπός εκείνη έχει ως εξής:
Στην Τραχίνα στο Μαλιακό – Θερμοπύλες, ο Εφιάλτης είναι εκείνος, που χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός στην διάβαση του βουνού.

Η ατραπός εκείνη είναι ως εξής:
αρχίζει από τον ποταμό Ασωπό, ο οποίος ρέει μέσα στο φαράγγι.
Το όνομα του βουνού και της ατραπού είναι το ίδιο:
ΑΝΟΤΑΊΑ Ή ΑΝΟΠΑΊΑ.
Οδηγεί κατά μήκος της ράχης του βουνού και καταλήγει στην Αλπηνή,
την πρώτη πόλη της Λοκρίδας, προς την περιοχή των Μαλιέων και κοντά στον ονομαζόμενο ΜΕΛΆΜΠΥΓΟ ΒΡΆΧΟ,
στις έδρες των Κερκώπων όπου βρίσκεται και το πιο στενό τμήμα.

Σύμφωνα με το Διόδωρο τον Σικελιώτη,
ο Ηρακλής δούλευε για την Ομφάλη, την βασίλισσα των Μαιόνων,
οι οποίοι αργότερα ονομάστηκαν Λυδοί.
Την χώρα λυμαίνονταν ληστές, τους οποίους και τιμώρησε ο Ηρακλής.
Οι ληστές, λεγόταν Κέρκωπες, λήστευαν και προκαλούσαν μεγάλες συμφορές.
Άλλους τους σκότωσε και άλλους τους αιχμαλώτισε
και τους παρέδωσε δεμένους στην Ομφάλη.
Ο Συλέας (ένας από τους δύο Κέρκωπες), άρπαζε τους ξένους που περνούσαν
και τους ανάγκαζε να σκάβουν τα αμπέλια του.
Ο Ηρακλής τον σκότωσε χτυπώντας τον με την ίδια του την αξίνα.
Άλλος μύθος πάλι, λέει ότι ο Δίας, οργίστηκε από την διαγωγή των Κερκώπων,
γι’ αυτό τους μεταμόρφωσε σε πιθήκους
και τους μετέφερε στην Ιταλία, στον κόλπος της Νεάπολης (Νάπολης).
Τα δυο νησιά στον κόλπο της Νάπολης
ονομάστηκαν ΠΙΘΗΚΟΎΣΕΣ, ή νησιά των Πιθήκων,
Proscida και Ischia (Προχύτη και Ίσκια).


Ο Στράβωνας στα γεωγραφικά του γράφει:

Ερετριείς και Χαλκιδείς, κατοίκησαν τις Πιθηκούσες.
Το νησί Προχύτη γνωστό ως Proscida,
αποκολλήθηκε από τις Πιθηκούσες, μετά από σεισμούς και
«ΑΝΑΦΥΣΗΜΆΤΩΝ ΠΥΡΌΣ ΚΑΙ ΘΑΛΆΤΤΗΣ ΚΑΙ ΘΕΡΜΏΝ ΥΔΆΤΩΝ»
από δίνες φωτιάς και φουσκώματα της θάλασσας και ζεστών υδάτων.

Για τους Κέρκοπες έγραψαν:

...ὑπὲρ τοὺς Κέρκωπας
Οὗτοι ἐν Βοιωτίᾳ διέτριβον Οἰχαλιεῖς ὄντες γένος,
Σίλλος καὶ Τριβαλλὸς ὀνομαζόμενοι,
ἐπίορκοι καὶ ἀργοί.
Ἀπελιθώθησαν δὲ οὗτοι, ὡς Φερεκύδης φησί.

Ξεναγόρας δὲ εἰς πιθήκους διὰ κακοήθειαν
μεταβαλεῖν φησιν ἐν τῷ Περὶ νήσων.

Κέρκωψ· Αἰσχίνης ἐν τῷ Περὶ τῆς
πρεσβείας. Ἐν τοῖς εἰς Ὅμηρον ἀναφερομένοις
Κέρκωψιν δηλοῦται ὡς ἐξαπατητῆρές τε ἦσαν
καὶ ψεῦσται οἱ Κέρκωπες.

Ξεναγόρας δὲ εἰς πιθήκους αὐτοὺς μεταβαλεῖν φησι,
καὶ τὰς Πιθηκούσσας νήσους ἀπ᾽ αὐτῶν κληθῆναι.

Αἰσχίνης δὲ ὁ Σαρδιανὸς ἐν τοῖς
Ἰάμβοις καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἀναγράφει,
Ἀνδοῦλον καὶ Ἄτλαντον.

ο Φιλόστρατος στο έργο του
«ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ» γράφει :

«ΙΣΩΣ ΗΝ ΤΟ ΜΕΛΑΜΠΎΓΟΥ ΤΥΧΕΊΝ»

«θα τον βρεις το Μελάμπυγο σου»