Έκθεση ζωγραφικής
της Αγγελικής Σιάμου
στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης στην Casa Bianca.
Τα
εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την
Τετάρτη
20 Νοεμβρίου 2013, στις 20.00 μ.μ.
Θα
προλογίσει ο κριτικός και ιστορικός της Τέχνης, Καθηγητής της
Σχολής
Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., κ.Χάρης Σαββόπουλος.
Διάρκεια έκθεσης : 20 Νοεμβρίου έως 20 Δεκεμβρίου 2013
Ημέρες και ώρες λειτουργίας :
Τρίτη
έως Κυριακή, 10.00 – 18.00. Δευτέρα κλειστά.
Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης - Casa Bianca
Βασ. Όλγας 180 & Θεμ. Σοφούλη, τηλέφωνο 2310 427555, 425531
Γνωρίστε
την Αγγελική Σιάμου
Η Αγγελική Σιάμου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε στην
Ecole Superiere des Beaux Arts στο Παρίσι, στο ατελιέ Guignebert.
Ο κριτικός και ιστορικός της Τέχνης, Καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών του
Α.Π.Θ. Χάρης Σαββόπουλος, σημειώνει για το έργο της Σιάμου :
“…Η πληθωρισμένη
από τις μορφές εικόνα εκκρέται φυσικά στον άυλο κόσμο της ψυχής των
συναισθημάτων και ενοποιείται με τον διαλεκτικό της εταίρο στην εκδοχή του
διάσπαστου ενός.Στο επίπεδο του μέσου που χρησιμοποιεί η Σιάμου, δηλαδή τη
ζωγραφική , εφαρμόζει σαν μια πηγή κανόνων που παρακινεί την παραγωγή της
εικόνας αλλά ταυτόχρονα και την περιορίζει ώστε το έργο της να επανέρχεται στην
εξέταση των ίδιων των κανόνων.Δηλαδή, δεν χειρονομεί προκαλώντας τη δημιουργία
άμορφων σχημάτων ή μορφών αλλά τις ζωγραφίζει, δεν είναι μορφές αντανακλάσεις
του ασυνείδητου αλλά αναπαραστάσεις του άμορφου…”
Ο κριτικός και ιστορικός της Τέχνης, Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών Μάνος Στεφανίδης, γράφει :
“… Η τελευταία ενότητα πινάκων της Αγγελικής
Σιάμου ονειροβατεί ανάμεσα σε απάτητους δρόμους του βυθού, στα έγκατα των
θαλασσών, και στις διάφανες, ανάερες πεδιάδες του διαστήματος.εκεί δηλαδή που η
εικόνα του απειροελάχιστου μπορεί να ισοδυναμεί με έναν ολόκληρο κόσμο ή που το
άπειρο του σύμπαντος μπορεί να ιριδίζει μαγικά μέσα σε μια ζωγραφιά.Ονειρική
και συγχρόνως μυθική, -ή καλύτερα απολογητική του Μύθου-, η αφηρημένη
τοπιογραφία της Αγγελικής Σιάμου ψηλαφεί το αόρατο δια του ορατού και το μαγικό
μέσα από επίμονες όσο και επίπονες επικλήσεις στα κρυμμένα μυστικά, τις κρυφές
δυνατότητες της ύλης.Πόσα νοήματα σε αυτές τις εκρήξεις του χρώματος, πόσες
ιστορίες που δεν έχουν καθόλου ανάγκη της τυπικής αφηγηματικής διαδικασίας…”
Η Héléna Bastais, ιστορικός τέχνης γράφει:
Le travail de Angueliki Siamou se développe en révélant des formes organiques
vivantes et mouvantes, qui semblent toujours renaître d’elles-mêmes. Comme si
l’artiste souhaitait ainsi symboliser le renouveau perpétuel de la nature.
Après avoir joué avec le motif de l’arbre, dans une série de
tableaux en 2002, qu’elle déconstruisait en prismes colorés et dont elle
interrogeait la forme basique en variant la tonalité de couleur unique du fond,
Angueliki Siamou conserve un côté organique dans ses œuvres mais en le poussant
maintenant vers l’abstraction lyrique. C’est
la couleur qui cette fois structure et rythme toute la composition, les motifs
étant laissés à la libre interprétation du spectateur du fait qu’ils ne sont
plus que des formes colorées imaginaires et d’une grande musicalité. Henri
Matisse précisait : « C'est l'imagination qui donne au tableau
espace et profondeur ».
Couleurs vives, puissantes, éclatantes, dont les variations
reposent soit sur de forts contrastes dans certains tableaux, soit sur de
subtiles harmonies tonales dans d’autres, induisant chaque fois une émotion
partculière. « La couleur est par
excellence la partie de l’art qui détient le don magique. Alors que le sujet,
la forme, la ligne s’adressent d’abord à la pensée, la couleur n’a aucun sens
pour l’intelligence, mais elle a tous les pouvoirs sur la sensibilité »
Eugène Delacroix.
Dans ses grands formats, Angueliki Siamou propose au
spectateur de se reculer afin que l’œil puisse opérer une synthèse optique et
ainsi révéler les formes, mais aussi de se rapprocher, de façon à ce que chacun
puisse ainsi plonger littéralement physiquement dans l’univers coloré créé par
l’artiste.
Héléna Bastais
Historienne d’art